صحبت از جمع گل و پروانه نیست
حرف من جز با دل دیوانه نیست
روی دل را ار که بر گیرم ز عشق
ایمن ازآن روی چون افسانه نیست
غافلم زین دهر وازاسباب عیش
لاله روئی را دراین گلخانه نیست
اینچنین آواره ام در کوی دوست
می روم در راه و مقصد خانه نیست
حرمت می را نگه دارم به نوش
ساغری هر چند در پیمانه نیست
یار می پرسد ز ماوای دلم
نازنیناعشق را کاشانه نیست
یار را مسکن بود در کنج دل
یادرا جز روی صاحبخانه نیست
No comments:
Post a Comment