علی

تا فلک را سقف پوشاند سریر کردگار

تا زمین ماند زلطف ومهرایزد پایدار

تا جوانمردی وحق پوئی ز دوران پرکشد

یا که تا برهم خورد فعلیت دارو مدار

لا فتی الا علی لا سیف الا ذوالفقار

گر که هر دم از دم شمشیر ، حق احیا شود

یا که هرنادیده دل برعشق حق بینا شود

گرکه هربرنا ملک گرددبه ملک نفس خویش

تا گلستان سازد ازیمن عفاف روزگار

لا فتی الا علی لا سیف الا ذوالفقار

گر به تاریخ از دلیران رشته ای محکم کنی

کزصلابت پشت هربیننده ای را خم کنی

رشته ات ببریده باد از هیبت تیغ علی

نیست لایق درقیاس ازتاری ازموی نگار

لا فتی الا علی لا سیف الا ذوالفقار

اوست آن حقی که یزدان را بحق آئینه است

اوست آنکو مصطفی را یاور دیرینه است

روز را چون شیر د ر پیکار با اضداد حق

شب سراسر بیمناک ، از قهر ایزد بیقرار

لا فتی الا علی لا سیف الا ذوالفقار